Mówi się, że są tam stare, opuszczone sale - a przynajmniej tak wpajają więźniom, jednak czasem w nocy dochodzą z nich dziwne odgłosy...

Generał nieodpowiedział, najwyraźniej elf nie znał jego zwyczajów, więc jedynie westchnał, a
na wydarcie się elfa powiedział niedbale
- Nie pogarszaj swojej sytuacji, Elros...

Piwnice były ciemne, generał rozjaśniał je jedynie pochodnią w dłoni.
Gdzieś w oddali ktoś darł się, gdzie indziej brzęczał metal...
Arthagar zamknął ciężkie drzwi za nimi i szli dalej

Jaki piękny wystrój!

Weszli do małej celi, po środku stał jakiś człowiek w czarnej szacie, odwrócony do nich plecami.
Generał usiadł za drewnianym biurkiem, a halabardnik odszedł na jego komendę.
- Witaj w mojej sali przesłuchań... - rzucił do elfa, powoli zdejmując pancerz
Postać po środku nieco się ruszyła, oświetlał ją snop światła padającego gdzieś na podwórzu.

No przyznaję, warte zobaczenia, ale po co ja Ci tu?

- Wiesz, mój drogi, o rzeczach, które chciałbym wiedzieć... - zaczął spokojnie
- Po pierwsze, więcej szacunku, a po drugie, dam Ci jeszcze jedną szansę na odpowiedź. Co wiesz o Tethiusie?

To co Ci już mówiłem i to że jest martwy

Rozmowę przerwała cisza, po chwili wznowił ją generał, przestając bawić się piórem

- Tethius miał informatora wśród więźniów... Podejrzenia padają na ciebie... - dodał spokojnie

A niby o czym więzień mógł informować strażnika?
To przypadkiem nie powinno działać w drugą stronę?

- Ależ oczywiście, że działało w obie, ty go, on ciebie, 314. Po to tu właśnie jesteśmy, by sobie to wyjaśnić, więc jak? Po dobroci... - spojrzał się na osobę po środku

Tak, ślady krwi w pokoju na pewno są oznaką dobroci
Słuchaj panie gene..rale. Nie wiem nic, Podejrzenie z dupy, zabijcie mnie bez tej szpoki... szopki - poprawił się

- Wystarczy - zdarł z siebie maskę spokoju
Przewrócił biurko i przycisnął elfa do ściasny, dusząc go.
- Wszystko mi wyśpiewasz, gdy się ockniesz...
Elf stracił przytomność, obudził się po... Po sam nie wie kiedy
przykuty kajdanami do ściany w drugim końcu pokoju

ocknął się i zobaczył w jakiej jest sytuacji - Oho.. tylko po co to podduszanie?

- Żebym mógł cię przykuć ciasno, jeszce będziesz mnie błagał o życie, uwierz mi...
Chrząknął, a na to osoba, ciągle stojąca tyłem odwróciła się w stonę elfa. Na twarzy miała białą maskę z dwoma otworkami na oczy. Ciężko było to stwierdzić przez maskującą ciało szatę, ale to chyba kobieta. W dodatku generał nazywał go
- Panie Terhussie, czas do roboty - więc to dodatkowo skomplikowało stwierdzenie płci.
Dziwna osoba wyłoniła dłonie z głębokich rękawów i nie czekając zaczęła od okładania elfa po twarzy kastetami

Banda skurwysynów
Starał się ignorować ból, lecz to było niemożliwe

Twało to przez jakieś dwie minuty, stopniowo okładając inne części ciała. Czas wydłużał się nienaturalnie... Generał uniósł dłoń, a osoba odsunęła się, jakby zaczarowana.
- I jak? Teraz coś powiesz?

Dyszał - A niby jak mam powiedzieć Ci coś, o czym nie mam pojęcia?

- Ech, znów to samo... - westchnął
Pan Terhuss uniósł dłonie, lecz Muggon  rzekł
- Zaczekaj, krew wzmocni strach - rzucił Terhussowi tasak, a ten zaczął powoli
ciąć go od klatki piersiowej, po biodra, potem znowu i znowu, pogłębiając ranę...

Chciał się rzucić na ten tasak, ale był związany.
-Daj AŁ! ty mi spokój...

- Zacznij mówić! - krzyknął generał, nie przeszkadzając w dziele Panu Terhussowi.
Wtem ziemia się zatrzęsła. Maczeta zastygła uniesiona w powietrzu, gotowa do następnego ciosu.
Generał i Terhuss zaczęli nasłuchiwać

Krawił. Bo tak.
- Nie wiem, o co chodzi!

- Cśś!.. - uciszył go Muggon i dalej stał
Rozległ się kolejny stłumiony wybuch, a atrament w kałamażu lekko zawibrował.
Generał szybko narzucił płaszcz i wybiegł z mieczem w stronę wyjścia z piwnic.
Natomiast pan Terhuss zdjął maskę i ukazał swoje piękne, kobiece oblicze, to elfka.
Szybko rzuciła maczetę i zaczęła rozpinać Elrosa.
- Wybacz, że musiałam to robić, nie chciałam. - rozległ się kolejny huk
- Już są... - uśmiechnęła się -  No chodź, mamy mało czasu!
chwyciła większą włócznię ze ściany i zatknęła maczetę za materiałowym pasem

Zdziwiony ruszył za elfką...
Ruszył to złe słowo...
Szedł za nią w miarę możliwości krwawiącego i pociętego oraz obitego i podduszanego elfa
- A co właściwie się dzieje? - zapytał słabo
- Rebelianci atakują więzienie, czy mi się wydaje?

- Nie wydaje... - zauważyła jakiegoś biegnącego strażnika zza korytarza, a raczej usłyszała dużo wcześniej, tak więc
chwyciła pewnie włócznie, zamachnęła się i rzuciła akurat, gdy strażnik przebiegał. Przedziurawiła mu szyję na wylot.
Szybko wyciągnęła włócznię z umierającego człowieka i patrząc na Elrosa spytała zmartwiona
- Dasz radę iść?

- Jakoś mi się uda... I nie wiem jak CI dziękować vanya quendir*

//Piękna Elfka//

- To chyba najodważniejsza akcja WK...

*Na końcu korytarz pojawił się jakiś Elf z łukiem. Wycelował w nich, po czym, szybko opuścił broń i skinął głową*
*W momencie opuszczenia broni przez elfa zza rogu wyłonił się człowiek. Zaatakował elfa. Elf z gracją przebił go strzałą, walcząc nią jakby sztyletem. W każdym razie człek padł martwy w przeciągu ułamka sekundy.
Ale nagle z elfa piersi wyłonił się grot bełtu, który przeszył go na wylot. Elf upadł na ziemię*

- Ychydig o amser, fy ffrind - to rzekłszy popędziła w stronę wejścia do piwnic, były już wcześniej otwarte przez inne elfy. Biegła, mówiąc coś szybko do mijających ją elfów. Zmierzali ku dziedzińcowi.

//mało czasu, przyjacielu//

"Szedł" za nią. Po drodze przyklęknął przy elfie i wziął od niego łuk i kołczan.
Wyszedł na dziedziniec

Tam zobaczyli istne piekło.
Ludzie zaciekle walczyli z elfami,
elfy bez większych problemów szatkowały wojowników na części,
Łucznicy z wież - ci, którzy jeszcze pozostali przy życiu - walczyli z magami elfickimi,
Elficcy czarodzieje uzdrawiali swoich rannych i ciskali to błyskawicami, to ogniem,
Enty tłukły się z małymi istotkami, którymi byli żołnierze,
a więźniowie to biegali w panice, to pomagali Entom i elfom gołymi pięściami